Je mag voor jezelf kiezen

De moed van Brita Kunkeler

In dit verhaal vertelt Brita over de moedige keuzes die ze tot nu toe heeft gemaakt. Brita is therapeute en bouwt aan haar eigen praktijk waarin ze mensen helpt om blokkades weg te nemen en zich vrij te voelen in hun lijf. Dit is iets wat ze iedereen gunt, mede door haar eigen ervaringen. Haar uitgangspunt is dat fysieke klachten veel vertellen over onszelf en wat we hebben meegemaakt. Brita houdt haar cliënten een spiegel voor en zoekt altijd naar de juiste mix van behandelmethodes. Om klachten weg te nemen of te verminderen en om inzichten te krijgen.

‘Mijn wens is om te onderzoeken wat mij naar innerlijke vrijheid brengt’

Voor Brita betekent moedig zijn vooral een stap zetten die je heel spannend vindt, die een ander niet verwacht en waarvan je niet weet wat de uitkomst is. Brita maakte moedige keuzes in verschillende fases van haar leven. Als voorbeeld noemt ze de periode waarin haar zoon onder behandeling is van een kinderarts. Hij heeft een aandoening die veel impact heeft op zijn welzijn. De voorschriften van de kinderarts pakken niet goed voor hem uit. Brita wil een oplossing en besluit daarom contact op te nemen met een ander ziekenhuis. Dit wordt haar niet in dank afgenomen door de kinderarts. Door haar zoektocht krijgt haar zoon uiteindelijk wel de behandeling die hij nodig heeft.  

‘Dit was de eerste keer dat ik echt iets voor mezelf deed’

Jaren later, haar kinderen zijn dan al ouder, besluit Brita weg te gaan bij haar gezin. Er spelen al een tijdje relatieproblemen. Haar kinderen houden haar een spiegel voor waardoor ze beseft hoe ze met deze problemen omgaat. ‘Toen mijn kinderen klein waren was ik op een dag heel boos. Mijn zoon zei toen: ‘Mama, zo ga je niet met kinderen om.’ Op dat moment realiseerde ik me dat ik me net zo gedroeg als mijn moeder vroeger. Ik reageerde vanuit onmacht.’ Voor Brita is dit aanleiding om met zichzelf aan de slag te gaan. ‘Mijn hoop was dat ik dan weer gezellig kon zijn, voor mijn man, mijn kinderen en mijn moeder.’ Later, als het met haar huwelijk nog steeds niet goed gaat - ondanks alle pogingen om de situatie beter te maken - maakt haar dochter een opmerking waarmee Brita opnieuw een spiegel voorgehouden krijgt: ‘Vind je het hier nog wel leuk, mama?’ Dit geeft de doorslag om een punt achter haar huwelijk te zetten. ‘Bij mijn gezin weggaan had enorm veel impact, ik liet mijn kinderen en mijn huis achter. Dit was ook de eerste keer dat ik echt voor mezelf koos. Dat heb ik eigenlijk nooit gekend, iets voor mezelf doen. Ik heb altijd gezorgd voor anderen, ook in mijn gezin van herkomst. Er was nooit ruimte voor mezelf.’

‘Moedig zijn vraagt ook om creativiteit’

Als Brita weggaat heeft ze een tijdelijke plek om te wonen en een baan. ‘Dit was een kleine zekerheid, maar eigenlijk is het helemaal geen zekerheid. Als je zo’n keuze maakt is er vooral hoop. Hoop dat dingen beter worden, dat je een mooie toekomst krijgt.’ Omdat je niet weet wat moedig zijn je brengt, is het volgens Brita belangrijk om je kwetsbaar op te stellen én om creatief te zijn. Ze geeft een voorbeeld uit eigen ervaring. ‘Ik heb een periode gehad dat ik niet kon werken maar natuurlijk wel mijn vaste lasten had. Toen heb ik mijn huis verhuurd en ben ik op de katten van andere mensen gaan passen. De ene keer een week, de andere keer een paar maanden. Zo had ik toch mijn inkomsten.’

‘Nu ik een vrij mens ben weet ik niet wat van mij is’

Na de breuk met haar echtgenoot volgen jaren waarin Brita hard aan zichzelf werkt. De belangrijkste vraag die ze zichzelf stelt: ‘Wat vind ik wezenlijk leuk?’ Het is thema dat Brita nog steeds bezighoudt. ‘In mijn jeugd heb ik de nodige trauma’s opgelopen. Die heb ik aangekeken om een vrij mens te worden. Nu ik een vrij mens ben weet ik niet goed wat van mij is. Ik vind het bijvoorbeeld fijn om mensen te helpen maar vraag me af of dit door vroeger komt, of dat het echt iets van mij is.’ Brita legt uit waarom er moed voor nodig is om dit te onderzoeken. ‘Het kan betekenen dat ik dingen los moet laten waarvan ik altijd dacht dat ze bij mij hoorden.’ Brita heeft al het nodige onderzocht, ontdekt en opnieuw moedige keuzes gemaakt. Op het gebied van relaties bijvoorbeeld en als het gaat om de plek waar ze wil wonen. Maar er blijven ook twijfels, vooral als het over werk gaat. ‘Een tijdje dacht ik erover om een programma te schrijven om het zenuwstelsel tot rust te brengen. Hier heb ik de kennis voor en ik heb ook de moed om dit op te pakken. Maar dan hoorde ik meteen een stemmetje dat zei: ‘Voor wie doe je dit nou?’ Ik vroeg me af of dit was wat ik werkelijk wilde. Ik kon er enthousiast van worden maar ook weer niet. Aan de andere kant dacht ik: Wat dan wel? Ik heb natuurlijk wel inkomsten nodig. Ik pak daarom alles aan wat op mijn pad komt. Ik stap erin en pas me aan de situatie aan. Dat heb ik altijd zo gedaan. Inmiddels heb ik besloten om me helemaal op mijn praktijk te richten. Die staat nu op nummer één en daar ga ik 100% voor.’

‘Je mag voor jezelf kiezen’

Als Brita terugkijkt op de periode nadat ze bij haar gezin wegging, ziet ze worsteling maar ook geluk.  Brita voelt dat ze een stuk steviger is geworden. ‘Ik merk bijvoorbeeld dat ik mijn verhaal kan vertellen zonder dat er emotie op zit.’ Ook mensen in haar directe omgeving zien dat ze gegroeid is. ‘Mijn zus is zo trots op mij, ze is een van mijn supporters, net als mijn broer en andere familie. Ze zegt dan: ‘Weet hoeveel stappen je hebt gezet.’ Het is een goede beslissing geweest om met Henny in zee te gaan en de maandagochtendgroep inspireert me om verder te gaan.’ Brita blijft in beweging maar voelt ook dat moedig zijn energie kost. ‘Ik ben steeds bezig geweest om alles boven water te halen en om te transformeren.’ Als het aan haar lag zou ze een jaartje zonder verplichtingen de rust opzoeken. ‘Het liefst zou ik gaan schilderen of wandelen. Die creativiteit zit in mij. Ik hou ervan om te onderzoeken, heb een grote drang om te leren. Ik wil nieuwe mogelijkheden blijven ontdekken.’ Brita vindt het belangrijk om niet stil te gaan zitten. ‘Zo blijf je flexibel genoeg om een moedige stap te zetten. Er komen telkens nieuwe inzichten waardoor je weer verder kunt en het oude kunt loslaten. Soms zet ik weleens stappen waarvan ik later denk of die wel nodig waren. En dan denk ik: ‘Ja, het was nodig omdat het een leermoment was.’ Sommige mensen durven de stap niet te zetten om ergens weg te gaan. Ook daarom vindt Brita het belangrijk om haar verhaal te delen. Dit is wat Brita tegen deze mensen wil zeggen: ‘Als je twijfelt om ergens te blijven, om de zogenaamde lieve vrede te bewaren, zet de stap naar het nieuwe, naar het onbekende. Je weet niet waar je instapt maar deze situatie hou je niet vol. Je mag voor jezelf kiezen.’